'Ik ging 3 weken voorbij mijn vervaldag'

2023 Auteur: Sandra Cummings | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-09-25 22:42

Kirsten Watson, 32, een leraar, woont in Hampshire, met echtgenoot Dean en zonen Joel, drie en Theo, 18 maanden.

Ik was geïnduceerd op 12 dagen na mijn eerste baby. De tweede keer wilde ik medische interventie vermijden en streefde ik naar een natuurlijke thuisbevalling. Mijn vroedvrouw zei dat een thuisbevalling riskant was met een achterstallige baby. Maar ik had mijn onderzoek gedaan en voelde me zelfverzekerd. En ik had een doula ingehuurd, Rebecca, om ondersteuning te bieden tijdens de bevalling.

Dagen verstreken. Een paar valse starts en erachter te komen dat ik 4 cm verwijd was, hoopte ik, maar mijn arbeid is nooit gevorderd. Om de dag moest ik naar het ziekenhuis om gecontroleerd te worden.

Ik heb de beslissing genomen om inductie te weigeren zolang mijn baby gezond was. De artsen waren tevreden dat alles goed was, zelfs toen ik langer dan twee weken duurde. Maar toen ze 21 dagen te laat waren, vonden ze sporen van meconium in het vruchtwater en waren ze niet blij met de hartslag van mijn baby. 'Je baby is in nood,' zei een consultant. 'Je moet vandaag bevallen.' Ik was er kapot van.

>> LEES: GEBOORTE GEVEN ALS EEN ORGASME!

Rebecca en mijn man Dean kwamen rechtstreeks naar het ziekenhuis en zorgden ervoor dat ik me beter voelde. Rebecca legde uit dat meconium in de wateren veel voorkomt bij te laat geboren baby's. Dat gaf me het vertrouwen de c-sectie die ik kreeg aangeboden te weigeren en positief te denken over het proberen voor een natuurlijke geboorte. Om de dingen te helpen, mijn water werd gebroken op de middag en de weeën begonnen snel.

Mijn angsten voor ziekenhuizen vervaagden toen een mooie verloskundige uitlegde dat ze enkele elementen van mijn geboorteplan zou introduceren - ze schakelde het licht uit en verzekerde me dat ze geen interne onderzoeken zou doen - terwijl Rebecca het beeldscherm van me afwendde en een gordijn naar voren trok de baby-reanimatie-eenheid. Deze kleine dingen hebben me geholpen om me te ontspannen.

Ik voelde me kalm en beoefende mijn antenatale yoga-ademhaling terwijl ze intenser werden

Toen we eenmaal wisten dat mijn baby in orde was, gaven Rebecca en Dean me het vertrouwen om de voortdurende monitoring te weigeren die betekende dat ik in bed zou worden gehouden. Bewegen was belangrijk voor mij, dus de vroedvrouw nam lezingen in beweging! Ondanks sterke weeën voelde ik me kalm en beoefende mijn antenatale yoga-ademhaling toen ze intenser werden.

Ik had in mijn geboorteplan geschreven dat ik niet wilde dat er pijnverlichting werd aangeboden. Het kwam nooit bij me op om erom te vragen. Ik was 'in de zone'. Na een paar uur volgde ik de instructies van mijn lichaam om te duwen.

>> LEES MEER ECHTE LEVENSVERLIES VERHALEN

Maar halverwege de middag was de hartslag van mijn baby gedaald. Een dokter vertelde me dat ik in de volgende vijf minuten moest baren, en ik kreeg te horen dat ik weer op bed moest liggen. De volgende paar minuten zijn een waas, maar ik herinner me een vroedvrouw die me vertelde om zo hard als ik kon te duwen. Het was niet hoe ik wilde baren, maar dat was nu niet relevant.

Binnen een paar pogingen werd mijn baby geboren. Mijn kleine jongen werd me gegeven voor knuffels en ik brak af met tranen van opluchting en opgetogenheid. De grootste schok was het feit dat Theo erachter kwam dat hij 10 pond woog, dus geen wonder dat hij de tijd nam om eruit te komen! Ik ben zo blij dat ik op mijn instincten vertrouwde en inductie weigerde omdat het betekende dat ik in staat was om een rustige en gecontroleerde geboorte te hebben.